Το μπλουζ του χωρισμού

Τσιγάρο που καίει
αγάπης πληγή
του πόνου που κλαίει 
υγρά σκαλοπάτια,
τη θλίψη θ’ ανέβω
σκαλί το σκαλί
κι εκεί θα μαζεύω
της λύπης κομμάτια.

Θα πνίξω τη σκέψη
με λήθης πιοτό
γυμνή να χορέψει
στο φως ηλιαχτίδας,
τα μάτια να φτάσουν
σε ύπνο γλυκό
το νου να σκεπάσουν
φτερά της ελπίδας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

  Είμαι   Είμαι λουλούδι του αγρού πίνω βροχή του ουρανού. Είμαι πουλί στα σκοτεινά φύλλο αφημένο στο βοριά.      Ένα κι ένα κ...