Το μπλουζ του χωρισμού

Τσιγάρο που καίει
αγάπης πληγή
του πόνου που κλαίει 
υγρά σκαλοπάτια,
τη θλίψη θ’ ανέβω
σκαλί το σκαλί
κι εκεί θα μαζεύω
της λύπης κομμάτια.

Θα πνίξω τη σκέψη
με λήθης πιοτό
γυμνή να χορέψει
στο φως ηλιαχτίδας,
τα μάτια να φτάσουν
σε ύπνο γλυκό
το νου να σκεπάσουν
φτερά της ελπίδας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

  Όπως θα έλεγαν οι ποιητές   Όπως θα έλεγαν οι ποιητές μαύρα κοράκια ξεχύνονται από γκρίζα νεφελώματα κόκκινη βροχή σταλάζει από τα μ...