Ενώπιον μιας ψυχής
στην Αργυρώ


Φαντάσου να υπάρχει κάτι
κάπου να βρίσκονται
οι ψυχές των αγαπημένων προσώπων
και κάποιες στιγμές
να δραπετεύουν από το άπειρο
να επιστρέφουν για λίγο
και να μας κοιτάζουν αόρατες

ανθρωπάκια ταπεινά
τιποτένια
να καγχάζουμε ότι κάτι είμαστε
να καταστρέφουμε τα πάντα γύρω μας
να καμαρώνουμε
κάνοντας επίδειξη δύναμης
στους αδύναμους.

Σκύψε το κεφάλι
από ντροπή
χαμήλωσε τα μάτια
όταν είσαι ενώπιον μιας ψυχής
δε χρειάζεται να μιλήσεις κομπιάζοντας
γι’ αυτά που έχεις θαμμένα μέσα σου
για τα σκοτεινά πράματα
που θα ήθελες να μην είχες κάνει
δε χρειάζεται να μιλήσεις
διότι τα ξέρει όλα
πέρα από τα όρια του Νου σου
έχει τόση γαλήνη
τόση καλοσύνη
τόση γνώση
που μπροστά της είσαι πολύ μικρός
τόσο μικρός
που σ’ έχει ήδη
συγχωρέσει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

  Όπως θα έλεγαν οι ποιητές   Όπως θα έλεγαν οι ποιητές μαύρα κοράκια ξεχύνονται από γκρίζα νεφελώματα κόκκινη βροχή σταλάζει από τα μ...