Επίκληση

 

Αναβρασμός στα σωθικά

και στο μυαλό θαμπάδα

το άγγισμά σου δόνηση

συμπαντική φουρτούνα,

μέσα στο πέλαγο του Νου

τα κύματα μεγάλα

σ’ ένα ταξίδι άγνωστο

με πάνε οι ανέμοι.   

Είν’ η αλήθεια μια σκιά

στις παρυφές του Ήλιου

εξομολόγηση κρυφή

με της ψυχής το κλάμα,

μέσ’ στο σκοτάδι μαχαιριά

και έσχατη ανάσα

σε μια ζωή χωρίς φτερά

που φεύγει πριν αρχίσει.  

Έλα και δώσ’ μου λίγο φως

στάξε μια στάλα μέλι

απ’ το αθάνατο νερό

γεύση γλυκιά στα χείλη,

τα μυστικά της ύπαρξης

σε όνειρο γαλάζιο

να αγκαλιάσω ταπεινά

κι απ’ την αρχή να ζήσω.