ΚΡΥΦΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Κρυφές δυνάμεις της ψυχής

στο ξύπνημά σας αλλάζετε τη Γνώση,

έναν καινούριο ήλιο της αυγής

το Ασυνείδητο μπορεί να φανερώσει

σε άδυτους τόπους θα τις βρεις

με άγνωστους τρόπους θα τις κατακτήσεις,

ίσως με ένα λόγο προσευχής,

σε μονοπάτια φωτεινά αν περπατήσεις.

Κρυφές δυνάμεις της ψυχής

αλλόκοτοι γελωτοποιοί χοροπηδάτε·

μέσ’ στην αρένα της ζωής

το φυσικό, το λογικό νικάτε·

από πού έρχεστε, προς τα πού πάτε

κρυφές δυνάμεις της ψυχής.  

ΜΥΘΟΣ

Φέξε μου χρυσοφέγγαρο

κόμματα και τελείες

να βάλω στη σελίδα μου

ν’αρχίσω ιστορίες.

Της θάλασσας κρυφόλογα

του βράχου φλυαρίες

για βασιλιάδες που πηδούν.

ξανά στις φαντασίες.

Για πόλη που βυθίστηκε

κάτω από το κύμα

και οι ψυχές της χάθηκαν

στου άπειρου το μνήμα.

Για της ζωής το αίνιγμα

του χρόνου παραμύθι,

για του θανάτου τ’άγνωστο

τι είπανε οι μύθοι.

Απρίλης 1997

από τη συλλογή ΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ( ποιήματα 1997-2017 ) 

Φωτογραφία ( Φούρνοι Κορσεών ) : Κοντύλω Μύτικα 

ΝΕΚΡΑ ΓΑΡΥΦΑΛΛΑ

Κλείσαν οι πόρτες της χαμένης μας ζωής

και οι αγέρηδες σωπάσαν της φωνής μας

λάθη χρεώνει η σελίδα της στιγμής

νεκρά γαρύφαλλα στο ψύχος της αυλής μας. 

Σβήσαν τα άστρα τόσων άδοτων φιλιών

και των ανείδωτων ερώτων τα φεγγάρια,

βήματα στείρα στα σκοτάδια των καιρών

νεκρά γαρύφαλλα του κήπου τα βλαστάρια.

Όμως οι πράξεις που δεν έγιναν ποτέ

όσα στενάγματα απόμειναν στο χτες

κι αυτά τα θέλω που ξεψύχησαν κρυμμένα

όλες οι λέξεις οι ανείπωτες της Γης

μέσα στη λάμψη της απύθμενης ψυχής

λευκά γαρύφαλλα θα γίνουν ανθισμένα.   

ΝΥΧΤΑ

Νύχτα αρχόντισσα του Νου

εσώψυχων σκιών φτερουγίσματα

αγκαλιάζει το μαύρο σου πέπλο

κι απλώνει αστέρια τις σκέψεις

για να φέγγουν

στων ερωτημάτων τα σκοτάδια

στων απαντήσεων τους εφιάλτες.

Νύχτα λημέρι τ’ ουρανού

απόκοσμων χαδιών ερινίσματα

λαμπυρίζουν στο άγιο σου τέμπλο,

στα τάματα κρέμονται λέξεις

ικετεύουν

μη χαθούν στων φόβων τα πηγάδια

αυτού του κόσμου οι λιποτάκτες.   

απρίλης

ευωδιαστά χρώματα στα μαλλιά του απρίλη

λικνίζονται ρόδα στον άνεμο

χαμογελούν οι καρδιές των ανθρώπων

ιστιοφόρα χαράζουν τη θάλασσα

φιλιά του ήλιου στα κύματα γνέφουν

στης πεταλούδας το σκίρτημα ρίγη

μέσα στο χάος των άστρων γαλήνη

μέσ’ στο σκοτάδι ελπίδας γαλάζιο