Συνειρμός
Μέσ’ στη
σιγή ένας αυλός,
ξεχύνονται
οι νότες
απ’ του
μυαλού τις πόρτες
περνάνε σαν
το φως.
Αχ και να
ήταν μουσική
τα λόγια
των ανθρώπων,
οι συμφορές
των τόπων
ανάμνηση
κακή.
Γεννήθηκα το 1972 στους Φούρνους Κορσεών, όπου μεγάλωσα και τελείωσα το λύκειο. Από το 1991 διαμένω μόνιμα στον Πειραιά. Η ενασχόλησή μου με τη γραφή, προς το παρόν δεν έχει εκδοθεί σε έντυπη μορφή και το κύριο μέρος της είναι συγκεντρωμένο σε τρεις ποιητικές συλλογές, μία γενική και δύο θεματικές: ΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ( ποιήματα 1997-2017 ) / ΟΥΡΆ ΑΠΟ ΠΑΓΩΝΙ ( ποιήματα για παιδιά ) / ΜΕ ΤΩΝ ΛΕΞΩΝ ΤΣΙ ΜΑΤΙΣΈΣ ( μαντινάδες )
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Βροχή ανέμελη Στην Αγγελική Βροχή ανέμελη σκάβει το χώμα γλείφει τους τοίχους, τις ταράτσες, τα κεραμίδια την ταλαιπωρημένη ...
-
ΕΔΩ ΑΠ’ ΕΞΩ Εδώ απ’ έξω η μοναχικότητα είναι ελευθερία η ελευθερία τρομοκρατεί σαν όνειρο που δεν ξύπνησε ακόμη και πετά α...
-
Οι νεκροί δε φοβούνται την αλήθεια Οι νεκροί δε φοβούνται την αλήθεια δεν έχουν δάκρυ για να την πλύνουν δεν έχουν πόνο να τη σκ...
-
ΘΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΩ Θα αντισταθώ θα γελάω κάτω από τα σύννεφα της θλίψης θα τραγουδώ πάνω απ’ τα νεκρά λουλούδια θα καλωσορίζω τον πό...