Άδοτα φιλιά
Άδοτα φιλιά
ξενυχτούν
στης ερημιάς τα σκοτάδια
αρπάζουν τα
μαλλιά της λήθης
μήπως
μπορέσουν να σωθούν
να
ξεχαστούν
στον πάτο
του άδειου ποτηριού
να
εξαγνιστούν
στο
τελευταίο δάκρυ
πριν από το
άγγισμα
της πρωινής
αχτίδας.
Γεννήθηκα το 1972 στους Φούρνους Κορσεών, όπου μεγάλωσα και τελείωσα το λύκειο. Από το 1991 διαμένω μόνιμα στον Πειραιά. Η ενασχόλησή μου με τη γραφή, προς το παρόν δεν έχει εκδοθεί σε έντυπη μορφή και το κύριο μέρος της είναι συγκεντρωμένο σε τρεις ποιητικές συλλογές, μία γενική και δύο θεματικές: ΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ( ποιήματα 1997-2017 ) / ΟΥΡΆ ΑΠΟ ΠΑΓΩΝΙ ( ποιήματα για παιδιά ) / ΜΕ ΤΩΝ ΛΕΞΩΝ ΤΣΙ ΜΑΤΙΣΈΣ ( μαντινάδες )
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Στου δρόμου τα δύσβατα Στου δρόμου τα δύσβατα δυσκολεύονται οι οδοιπόροι παραπατάνε τα βήματα πονάνε τα γόνατα κουράζεται ...
-
ΕΔΩ ΑΠ’ ΕΞΩ Εδώ απ’ έξω η μοναχικότητα είναι ελευθερία η ελευθερία τρομοκρατεί σαν όνειρο που δεν ξύπνησε ακόμη και πετά α...
-
Στην άκρη του γιαλού Εδώ στην άκρη του γιαλού το βλέμμα ξανοίγεται στο γαλάζιο ο ορίζοντας απλώνει τα γήινα χρώματα πάνω απ’ τ...
-
Μια χαραμάδα φως Μια χαραμάδα φως θα αρκούσε να μας βγάλει απ’ τα σκοτάδια μας, σε καθαρό ουρανό να πετούσε ελεύθερη η σκ...