Άδοτα φιλιά
Άδοτα φιλιά
ξενυχτούν
στης ερημιάς τα σκοτάδια
αρπάζουν τα
μαλλιά της λήθης
μήπως
μπορέσουν να σωθούν
να
ξεχαστούν
στον πάτο
του άδειου ποτηριού
να
εξαγνιστούν
στο
τελευταίο δάκρυ
πριν από το
άγγισμα
της πρωινής
αχτίδας.
Γεννήθηκα το 1972 στους Φούρνους Κορσεών, όπου μεγάλωσα και τελείωσα το λύκειο. Από το 1991 διαμένω μόνιμα στον Πειραιά. Η ενασχόλησή μου με τη γραφή, προς το παρόν δεν έχει εκδοθεί σε έντυπη μορφή και το κύριο μέρος της είναι συγκεντρωμένο σε τρεις ποιητικές συλλογές, μία γενική και δύο θεματικές: ΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ( ποιήματα 1997-2017 ) / ΟΥΡΆ ΑΠΟ ΠΑΓΩΝΙ ( ποιήματα για παιδιά ) / ΜΕ ΤΩΝ ΛΕΞΩΝ ΤΣΙ ΜΑΤΙΣΈΣ ( μαντινάδες )
Αναλαμπή Μία μέρα ένα ποτάμι μου ‘πε ο πόνος σου θα γιάνει αν κυλήσεις μέσ’ στο Χρόνο όπως το νερό. Ένα σύννεφο από πέρα ...