Άδοτα φιλιά

 

Άδοτα φιλιά

ξενυχτούν στης ερημιάς τα σκοτάδια
αρπάζουν τα μαλλιά της λήθης
μήπως μπορέσουν να σωθούν
να ξεχαστούν
στον πάτο του άδειου ποτηριού
να εξαγνιστούν
στο τελευταίο δάκρυ
πριν από το άγγισμα
της πρωινής αχτίδας.      

  Αναλαμπή   Μία μέρα ένα ποτάμι μου ‘πε ο πόνος σου θα γιάνει αν κυλήσεις μέσ’ στο Χρόνο όπως το νερό.   Ένα σύννεφο από πέρα ...