Άδοτα φιλιά
Άδοτα φιλιά
ξενυχτούν
στης ερημιάς τα σκοτάδια
αρπάζουν τα
μαλλιά της λήθης
μήπως
μπορέσουν να σωθούν
να
ξεχαστούν
στον πάτο
του άδειου ποτηριού
να
εξαγνιστούν
στο
τελευταίο δάκρυ
πριν από το
άγγισμα
της πρωινής
αχτίδας.
Γεννήθηκα το 1972 στους Φούρνους Κορσεών, όπου μεγάλωσα και τελείωσα το λύκειο. Από το 1991 διαμένω μόνιμα στον Πειραιά. Η ενασχόλησή μου με τη γραφή, προς το παρόν δεν έχει εκδοθεί σε έντυπη μορφή και το κύριο μέρος της είναι συγκεντρωμένο σε τρεις ποιητικές συλλογές, μία γενική και δύο θεματικές: ΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ( ποιήματα 1997-2017 ) / ΟΥΡΆ ΑΠΟ ΠΑΓΩΝΙ ( ποιήματα για παιδιά ) / ΜΕ ΤΩΝ ΛΕΞΩΝ ΤΣΙ ΜΑΤΙΣΈΣ ( μαντινάδες )
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Εκεί που κλαίει η καρδιά Εκεί που κλαίει η καρδιά το ρίγος της απλώνει το μαύρο του σεντόνι στα δυο της μάτια τα υγρά η λύπη...
-
ΕΔΩ ΑΠ’ ΕΞΩ Εδώ απ’ έξω η μοναχικότητα είναι ελευθερία η ελευθερία τρομοκρατεί σαν όνειρο που δεν ξύπνησε ακόμη και πετά α...
-
Πάντα είναι ώρα για ποίηση Πάντα είναι ώρα για ποίηση πάντα είναι ώρα για λίγη ομορφιά για ένα λουλούδι που λικνίζεται στου αν...
-
Απουσία Φωνή που σπάει σε κοφτερά κομμάτια μοναξιάς σκέψεις - φαντάσματα στοιχειώνουν τους αδειανούς τοίχους τα δάκρυα απολυμαίνου...