ΑΝΤΙΛΑΡΙΣΜΑ

Είμαι σκόνη στο άπειρο

ένας κόκκος άμμου που παλεύει με πελώρια κύματα

ένα μικρό σκοταδάκι μέσα σ’ένα απέραντο φως

μία άγνοια στη μήτρα της αλήθειας.

Δημιουργώ                                                                                                             

θεούς για να ορίσω τα σύνορα της σκέψης μου

προσευχές για τα αδιέξοδα και τους φόβους μου

κατάρες για να ικανοποιήσω το φθόνο μου

σφαγές στο όνομα της ειρήνης

για να ικανοποιήσω τη ματαιοδοξία μου.                                                              

Πορεύομαι

άλλοτε σαν γίγαντας ανίκητος

δαμάζοντας αναπάντητα τέρατα της Γνώσης,

σαν Ήλιος παντοδύναμος

έτοιμος να αφανίσει ό,τι πλησιάσει κοντά του                                                      

και άλλοτε σαν τρομαγμένο ζωάκι

που τρέχει να γλυτώσει από το πεινασμένο λιοντάρι,

σαν δέντρο φυλακισμένο σε μια γλάστρα

σαν ανήμπορο κύτταρο

μπροστά στο μεγαλείο της Φύσης.                                                                        

Δαιμονισμένοι αέρηδες

στροβιλίζονται μέσα μου,

λάβες καυτού αίματος

κοχλάζουν στο κορμί μου,

ανεξήγητες πράξεις                                                                                                

ξεπηδούν σαν φαντάσματα 

από τη σκοτεινάγρα* του ασυνείδητου.

Αυτή η τρικυμία

θα βρει γαλήνη

μόνο στο λιμάνι του Θανάτου.                                                                               

Σαν ένας αστέρας

στην τελευταία του έκρηξη

θα αποχωριστώ το σώμα μου

εκτοξεύοντας στο Σύμπαν

την πιο βαθιά μου ανάσα                                                                                        

κι ένα αχνό αντιλάρισμα.

 

*σκοτεινάγρα, δάνειο από στίχο του Γ. Σεφέρη