Βγαίνω στο φως

Βγαίνω στο φως

ανοιγοκλείνω τα φτερά

πετώ ψηλά

και πιο ψηλά

τόσο που δεν κοιτάζω πια

παρά μόνο τα χρώματα

πάνω στης Γης το σώμα. 

Όλα αλλιώς

μέσ’ στου μυαλού την ξαστεριά

ζητώ ξανά

τα πιο πολλά

τα πιο μεγάλα μυστικά

στης ζωής μας τα χώματα

ήλιο μικρού χειμώνα.

Βγαίνω στο φως

και αγκαλιάζω τη χαρά

εδώ κοντά

και πιο κοντά

τόσο που δεν υπάρχει πια

παρά μόνο στα χρώματα

πάνω στης Γης το σώμα.