Μία από τις συμμετοχές μου στην ανθολογία
ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΣΥΜΠΛΕΥΣΕΙΣ 3 - ΡΕΥΣΤΑ ΟΡΙΑ  ( 2019 εκδόσεις Εντύποις )




Ο ΚΗΠΟΣ



Πράσινο φύλλωμα στου χτες την αναπόληση
Στου σήμερα τα αποκαΐδια τι να φυτέψεις
Μόνο λέξεις στο άδειο κεφάλι μας
Βλαστάρια ελπίδας
που θα ξεραθούν στον άγονο τρόπο σκέψης μας

Πονηροί χωρικοί καλλιεργούν ημιμάθεια
Να μη θεριέψουν τα φυτά
Να μην απλώσουν ρίζες στη Γνώση·
 η αμάθεια είναι το πιο δυνατό χαλινάρι

Ιδιοτελείς κηπουροί κλαδεύουν τα κλαριά
και απλώνουν σπόρια μίσους στο χώμα
Μπολιάζουν τις Γραφές με το μπόλι της αρεσκείας τους

Μοναδική σωτηρία
να βγούμε από τα βολικά θερμοκήπια του μυαλού μας  

Μοναδική σωτηρία ο κήπος μας  


Ντίνος Ι. Γλαρός 

από τη συλλογή ΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ( ποιήματα 1997-2017 ) 




Μία από τις συμμετοχές μου στην ανθολογία
ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ  ( 2019 - εκδόσεις κύμα )


Νυχτερινό     


Δώσ’ μου τα μαύρα σου μαλλιά
να πλέξω παραγάδι
για να ψαρέψω μια φωτιά
από δικό σου χάδι.  

Βρήκα δυο μάτια δυνατά
ν’ αντέχουν τη μορφή σου
και μια μεγάλη αγκαλιά
για την αναπνοή σου.
  
Έχω τη δύναμη της Γης
του φεγγαριού σημάδι
τη σημασία της στιγμής
στου χρόνου το πηγάδι. 


Ντίνος Ι Γλαρός 

από τη συλλογή ΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ( ποιήματα 1997-2017 ) 

Μελοποίηση Τηλέμαχος Βούλγαρης  






Ο Βασίλης Καραβάσης κάλεσε την ΠΥΓΟΛΑΜΠΙΔΑ μου
να τη φιλοξενήσει στο νέο του βιβλίο
ΑΡΙΣΤΕΡΑ? Άσε μας κουκλίτσα μου! ( 2019 - αυτοέκδοση )
Τον ευχαριστώ πολύ που με τίμησε με την επιλογή του ποιήματός μου και την αναφορά του στην ποιητική μου εργασία.
ΠΥΓΟΛΑΜΠΙΔΑ
Έρεβος
σήψη και βρώμα
ρέουν στα γονίδιά μας,
μικρόμυαλη έπαρση
η συμπεριφορά μας,
ανόητες επιλογές τρέφουν
την απληστία μας.
Επικίνδυνη αμορφωσιά
μας χειραγωγεί,
άβουλοι αμνοί
βόσκουμε όνειρα.
Φτωχοί και βασανισμένοι
αφεθήκαμε
στη φτηνή καλοπέραση
στη φτηνή ευτυχία.
Χάσαμε το νόημα της ζωής
κι εκείνη
πεντακάθαρο νερό
στάζει από τα χέρια μας
και χάνεται
σταγόνα τη σταγόνα
σε κάθε ανάσα μας.
Δεν οσμιζόμαστε
την ευκαιρία που αιωρείται
να αλλάξουμε
να εξαγνιστούμε
να αξιοποιήσουμε
το μεταίχμιο.
Όμως ποιος θα μας οδηγήσει;
Από πού να γαντζωθούμε απελπισμένα;
Μόνο γκρεμός
αμετάκλητη πτώση.
Ποιον να ακολουθήσουμε
στο σκοτάδι;
Βήματα τυφλά
κι ούτε μια πυγολαμπίδα.
Ντίνος Ι. Γλαρός
από τη συλλογή ΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ (ποιήματα 1997-2017)   

  Αναλαμπή   Μία μέρα ένα ποτάμι μου ‘πε ο πόνος σου θα γιάνει αν κυλήσεις μέσ’ στο Χρόνο όπως το νερό.   Ένα σύννεφο από πέρα ...