ΤΗΣ ΜΩΡΊΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Αμάσητες
μπουκιές υποσχέσεων
μου
ευφραίνουν τον ουρανίσκο
κοροϊδίας
μπαλόνια πολύχρωμα
στα μυαλά
μου φουσκώνουν
φλούδες
πατώ και κοιτάω ανάσκελα
της απάτης
το γαλαξία.
Και χορεύω, πηδάω, γελώ
της μωρίας μου λάγνο χορό,
και χορεύω, πηδάω, γελώ
της μωρίας μου λάγνο χορό!
Με τιμή και
με δόξα σκοτώνω
επετείους
πολέμων γιορτάζω
ιερό το
δικό μου το αίμα
λύμα βόθρου
το αίμα του άλλου
οι κοιλιές
όμως των αφεντάδων
ίδιες είναι
σε όλο τον κόσμο.
Κι αντί να ‘μαι ψηλά αετός
εσαεί θα βοσκάω αμνός,
κι αντί να ‘μαι ψηλά αετός
εσαεί θα βοσκάω αμνός.
Με
προστάζει το χρήμα και τρέχω
ο τυφλός
δούλος να γονατίσω
υποκλίνομαι
μέχρι τους αστραγάλους
και την
πίστη δηλώνω με δέος:
βασιλιά μου
εσύ είσαι για μένα
η πατρίδα,
θεός και θρησκεία!
Αλληλούια κράζω, ωσαννά
αγγελούδια χρυσά τα λεφτά,
αλληλούια κράζω, ωσαννά
αγγελούδια χρυσά τα λεφτά!
Μα
χειρότερη μάγισσα είναι
του μυαλού
μου η έπαρση, λέω
που με
κάνει ανώτερο εμένα
πιο τρανό
κι απ’ το σύμπαν ακόμα
με τη
σκούπα της παίζω μπιλιάρδο
και με
τέχνη χτυπώ τους πλανήτες!
Και χορεύω, πηδάω, γελώ
της μωρίας μου λάγνο χορό,
και χορεύω, πηδάω, γελώ
της μωρίας μου λάγνο χορό!