ΡΙΓΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΗΜΕΡΙΟΥ

 

Στο ρίγος καυτού μεσημεριού

ο έρωτας υγραίνει τα χείλη
τα στήθη φούσκωσαν σαν θάλασσα
και μια αρχέγονη επιθυμία κοχλάζει
στα βάθη ανομολόγητου μυστικού.     

  Αναλαμπή   Μία μέρα ένα ποτάμι μου ‘πε ο πόνος σου θα γιάνει αν κυλήσεις μέσ’ στο Χρόνο όπως το νερό.   Ένα σύννεφο από πέρα ...