ΓΑΛΑΖΙΟ ΣΗΜΑΔΙ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ

Βαθυστόχαστα σύννεφα ραίνουν βροχή της ελπίδας

μοναχικά αστέρια διαμελίζουν του σκοταδιού το φουστάνι

βράχοι σιωπηλοί καταλαγιάζουν το θυμό των κυμάτων.

Θάλασσα μεθυσμένη απ’ του φεγγαριού το αντιλάρισμα

αναφιλητό του φωτός στα μαλλιά της Ανδρομέδας

της ζωής γενναίο απαύγασμα στου θανάτου την άκρη.

Αμυδρές προφητείες καθρεφτίζουν στιγμές απ’ το μέλλον

του παρελθόντος σκιές στο παρόν διαγράφουν μηνύματα

ανεπίδεκτα μάτια διαβάζουν του καιρού τα σινιάλα. 

Το γαλάζιο σημάδι στο άπειρο ένα βαλς με το Χρόνο χορεύει

του ανέμου φιλί στον ορίζοντα φτερουγίζει δειλά πριν να πέσει

βρυχηθμός της φωτιάς στο στερέωμα σαν θεός πληγωμένος σπαράζει

το γαλάζιο σημάδι στο άπειρο ξαγρυπνά και ποτέ δεν κοιμάται.