ΘΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΩ

 

Θα αντισταθώ

θα γελάω κάτω από τα σύννεφα της θλίψης

θα τραγουδώ πάνω απ’ τα νεκρά λουλούδια

θα καλωσορίζω τον πόνο

στην πένθιμη αυλή μου.

Θα αγαπώ τον προδότη που λύγισε

τον χαφιέ που δε συγκράτησε την άρρωστη γλώσσα του

το μαχαίρι του φονιά που δεν αντιστάθηκε.

Θα χαϊδεύω την κακία του κόσμου

και το λύκο που μου δάγκωσε το λαιμό

το μίσος που στο αίμα μας ρέει θα πίνω.

Θα μιλάω

στις άκαμπτες σιωπές των αιώνων

για τα λάθη που το πράσινο της ελπίδας σκοτώσανε

για τους θεούς που δίχως οίκτο δικάζουν

για τους θεούς που δίχως οίκτο διχάζουν

και το φόβο σπέρνουν στα μάτια μας.

Θα αντισταθώ

με της αγάπης το άγγισμα

που τις πληγές των ψυχών μας αγιάζει.    

 

ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

 

Ένα ποτήρι γλυκό κρασί

μια στάλα μέλι στη φέτα του ψωμιού

ένα χέρι που συνοδεύει τα βήματά σου

μια ζεστή αγκαλιά κάτω απ’ το σεντόνι σου,

μια ειρηνική λέξη για τον συνάνθρωπο

ένα χάδι για το αδέσποτο σκυλί

ένα χαμόγελο για τις ανήμπορες μέρες

μια καθαρή συνείδηση

για τις νύχτες τις αξημέρωτες. 

Πόσο λίγα και απλά

μπορούν να φέρουν στον κόσμο μας

το άρωμα του παράδεισου.