ΟΙ ΣΙΩΠΕΣ ΜΑΣ

Στη Σοφία

 

Οι σιωπές μας είναι γεμάτες αγάπη, 

στον ίσκιο των βλεμμάτων
ανάβουν κόκκινα φιλιά
που δε χρειάζονται επιβεβαίωση
δε χρειάζονται αποδείξεις.
Γνώριμες απλώνονται στο χώρο
βουβά γεμίζουν το δωμάτιο
και τις καρδιές μας,
ενώνουν τις ανάσες μας
στη θαλπωρή της σιγής.
Είναι σαν να μην έλειψαν ποτέ
σαν ποτέ να μην έφυγαν
οι λέξεις
που σε λίγο θα έρθουν.          

  Αναλαμπή   Μία μέρα ένα ποτάμι μου ‘πε ο πόνος σου θα γιάνει αν κυλήσεις μέσ’ στο Χρόνο όπως το νερό.   Ένα σύννεφο από πέρα ...