Θυμήσου
Θυμήσου
τα ματωμένα
δάκρυα στις γωνιές του κόσμου
τα παγωμένα
βλέμματα στις παρυφές της γης
τα
φοβισμένα παιδιά δίπλα στους νεκρούς γονείς τους
τα
φοβισμένα όνειρα στη σκοτεινιά του νου
θυμήσου
τ’ αυριανό
ξημέρωμα που μια ριπή το σκότωσε
τους
φιμωμένους ήλιους που δε μιλά το φως τους
τις
προδομένες θάλασσες που ‘μείναν δίχως κύμα
θυμήσου
το φίλο που
δε γύρισε, τον αδερφό που εχάθη
ευχές που
δεν ειπώθηκαν, λυγμούς που ξεψυχήσαν
θυμήσου
και μην
επιτρέψεις ξανά.