ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Πρόσφυγες της ζωής
απάτριδα σκυλιά αβοήθητα
πεινασμένα για ένα χάδι
ένα νεύμα αγάπης
μια στάλα ξεκούραση.
Στα παγωμένα λασπόνερα του χειμώνα
ξεπλένουμε τις πληγές μας
πίνουμε τα δάκρυα της βροχής
μας τρέφουν αποφάγια ελεημοσύνης,
ξαποσταίνουμε φοβισμένα
στην υγρή αγκαλιά της νύχτας
ελπίζοντας να ανταμώσουμε
το αυριανό ξημέρωμα.
Σφιχτά περιλαίμια περιορίζουν τη Σκέψη
αόρατα σύνορα φιμώνουν τις λέξεις
ανελέητες θρησκείες μπολιάζουνε μίση
των αιώνων το αίμα ποτίζει πατρίδες.
Πρόσφυγες της ζωής
τα εφήμερα βήματα σέρνουμε
μη θωρώντας το λίγο του Νου μας
το αδύναμο σώμα της ύπαρξης
που γερνάει κι ανούσια φεύγει.
Γενάρης 2019
από τη συλλογή ΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ( ποιήματα 1997-2017 )
Πίνακας :
Οι πρόσφυγες
Λάδι σε καμβά
Τάκης Δημόπουλος