Αναλαμπή

 

Μία μέρα ένα ποτάμι

μου ‘πε ο πόνος σου θα γιάνει

αν κυλήσεις μέσ’ στο Χρόνο

όπως το νερό. 

Ένα σύννεφο από πέρα

μου ‘πε νιώσε τον αέρα

και θα βρεις μέσ’ στην καρδιά σου

πέταγμα κρυφό.

Στα ψηλά ένα γεράκι

μου ‘πε αν είσαι σπουργιτάκι

όσα φτάνουν τα φτερά σου

είν’ ο κόσμος σου,

πέτα όσο η δύναμή σου

όσο πάει η αντοχή σου

ό,τι ζήσεις είν’ δικό σου

είν’ ο δρόμος σου. 

Ένα κύμα που τελειώνει

ένας ήλιος που παγώνει

η ζωή μία στιγμούλα

μια μικρή πνοή.

Όσα έρθουν κι όσα φεύγουν

την αλήθεια τους γυρεύουν

και στο τέλος μένει μόνο

μια αναλαμπή.       

 

ΟΤΑΝ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ 

 

Όταν τραγουδάνε τα πουλιά

τα δέντρα σύγκορμα αναριγούν

και τα λουλούδια χρωματίζουν τις αυγές.

Νότες χαρούμενες πετάνε στον αέρα

αιώνιες μουσικές συνομιλούν με τις αχτίδες

φεγγοβολά η αρμονία

μέσα στη δίνη ανισόρροπων καιρών.  

Όταν τραγουδάνε τα πουλιά

σημαίνει πως σε άγγιξε μια νέα χαραυγή

μια νέα μέρα φανερώνεται μπροστά σου

νέοι ορίζοντες φωτίζουν την ψυχή σου.