ΧΡΟΝΟΣ 

Πατέρα Ήλιε

πώς να είναι ο Χρόνος

σε άλλους Ήλιους;

Ένα ποδήλατο ταλαντεύεται

στα χαλίκια της σκέψης μου,

αναταράζει της ψυχής μου το έδαφος

στο ανηφόρι της Αλήθειας.

Υποκειμενική η μέτρηση

του Χρόνου

είναι άλλος εδώ και διαφορετικός αλλού,

πάντοτε ήρεμος και ανεπηρέαστος

απ’ ό,τι συμβαίνει μέσα του.

Στην ανάσα του

πάλλομαι σαν έλασμα φυσαρμόνικας

το ατέρμονο πέρασμα του

επίπτωση στο σώμα μου.

Η νιότη πέρασε σαν γρήγορη νότα

που ακούστηκε μόνο μια φορά,

το γήρας όσο κι αν αργήσει

όσες εμπειρίες κι αν έχει

δε θα αρκέσει για να δώσει απαντήσεις

και η Σοφία θα αναβάλετε και θα μεταδίδεται 

στην επόμενη νιότη, στο επόμενο γήρας.

Εκείνος θα συνεχίσει να κυλά

πάντοτε ήρεμος και ανεπηρέαστος

απ’ ό,τι συμβαίνει μέσα του.

Παλιές νοσταλγίες πέφτουν σαν άστρα

απ’ τον ουρανό της μνήμης μου,

στιγμές μελλοντικές αναρωτιούνται

για την ύπαρξή τους

κι ανάμεσα το παρόν

αναλαμπή που χάθηκε

στο μικρόκοσμο του Κόσμου. 

Μία από τις συμμετοχές μου στην ανθολογία
ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΣΥΜΠΛΕΥΣΕΙΣ 3 - ΡΕΥΣΤΑ ΟΡΙΑ  ( 2019 εκδόσεις Εντύποις )

Ο ΚΗΠΟΣ

Πράσινο φύλλωμα στου χτες την αναπόληση

Στου σήμερα τα αποκαΐδια τι να φυτέψεις

Μόνο λέξεις στο άδειο κεφάλι μας

Βλαστάρια ελπίδας

που θα ξεραθούν στον άγονο τρόπο σκέψης μας

Πονηροί χωρικοί καλλιεργούν ημιμάθεια

Να μη θεριέψουν τα φυτά

Να μην απλώσουν ρίζες στη Γνώση·

 η αμάθεια είναι το πιο δυνατό χαλινάρι

Ιδιοτελείς κηπουροί κλαδεύουν τα κλαριά

και απλώνουν σπόρια μίσους στο χώμα

Μπολιάζουν τις Γραφές με το μπόλι της αρεσκείας τους

Μοναδική σωτηρία

να βγούμε από τα βολικά θερμοκήπια του μυαλού μας  

Μοναδική σωτηρία ο κήπος μας  

Ντίνος Ι. Γλαρός 

από τη συλλογή ΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ( ποιήματα 1997-2017 ) 

Μία από τις συμμετοχές μου στην ανθολογία
ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ  ( 2019 - εκδόσεις κύμα )

Νυχτερινό     

Δώσ’ μου τα μαύρα σου μαλλιά

να πλέξω παραγάδι

για να ψαρέψω μια φωτιά

από δικό σου χάδι.  

Βρήκα δυο μάτια δυνατά

ν’ αντέχουν τη μορφή σου

και μια μεγάλη αγκαλιά

για την αναπνοή σου.

  

Έχω τη δύναμη της Γης

του φεγγαριού σημάδι

τη σημασία της στιγμής

στου χρόνου το πηγάδι. 

Ντίνος Ι Γλαρός 

από τη συλλογή ΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ( ποιήματα 1997-2017 ) 

Μελοποίηση Τηλέμαχος Βούλγαρης  

Ο Βασίλης Καραβάσης κάλεσε την ΠΥΓΟΛΑΜΠΙΔΑ μου
να τη φιλοξενήσει στο νέο του βιβλίο
ΑΡΙΣΤΕΡΑ? Άσε μας κουκλίτσα μου! ( 2019 - αυτοέκδοση )

Τον ευχαριστώ πολύ που με τίμησε με την επιλογή του ποιήματός μου και την αναφορά του στην ποιητική μου εργασία.

ΠΥΓΟΛΑΜΠΙΔΑ

Έρεβος
σήψη και βρώμα
ρέουν στα γονίδιά μας,
μικρόμυαλη έπαρση
η συμπεριφορά μας,
ανόητες επιλογές τρέφουν
την απληστία μας.
Επικίνδυνη αμορφωσιά
μας χειραγωγεί,
άβουλοι αμνοί
βόσκουμε όνειρα.

Φτωχοί και βασανισμένοι
αφεθήκαμε
στη φτηνή καλοπέραση
στη φτηνή ευτυχία.
Χάσαμε το νόημα της ζωής
κι εκείνη
πεντακάθαρο νερό
στάζει από τα χέρια μας
και χάνεται
σταγόνα τη σταγόνα
σε κάθε ανάσα μας.

Δεν οσμιζόμαστε
την ευκαιρία που αιωρείται
να αλλάξουμε
να εξαγνιστούμε
να αξιοποιήσουμε
το μεταίχμιο.

Όμως ποιος θα μας οδηγήσει;
Από πού να γαντζωθούμε απελπισμένα;
Μόνο γκρεμός
αμετάκλητη πτώση.

Ποιον να ακολουθήσουμε
στο σκοτάδι;
Βήματα τυφλά
κι ούτε μια πυγολαμπίδα.

Ντίνος Ι. Γλαρός

από τη συλλογή ΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ (ποιήματα 1997-2017)   

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΤΡΕΛΛΟΥ

Τριά λαρί λαρό

τραγούδι θα σας πω

για κάποιονε τρελλό

που πέρασε από ‘δω

με γένια και μαλλιά

με φλόγα στη ματιά

δεν ήθελε λεφτά

χρυσάφι η καρδιά.

Τριά λαρί λαρό

με λέτε όλοι τρελλό

μα εγώ σας αγαπώ

φτωχά μου ανθρωπόμορφα.

Τριά λαρί λαρό

αν έχετε μυαλό

στον κόσμο μας εδώ

τα χρόνια ζήστε όμορφα. 

Τριά λαρί λαρά

ας μείνουμε παιδιά

για όλους η χαρά

να έχει μια γωνιά

ο πόλεμος θολή

ανάμνηση κακή

να είμαστε μαζί

αδέρφια μέσ’ στη γη.

Τριά λαρί λαρά

αγάπη, ζεστασιά

μεγάλη αγκαλιά

για όλα μας τα πλάσματα.

Τριά λαρί λαρά

ακούστε καθαρά

τα λόγια τα σοφά

και του τρελλού διδάγματα. 

από τη συλλογή ΟΥΡΆ ΑΠΟ ΠΑΓΩΝΙ ( ποιήματα για παιδιά )  

Απτάλικο

Στο Στέλιο Βαμβακάρη

Σε δρόμους πάνω κοφτερούς

καραντουζένι στους καημούς.

Στηρίζομαι στα γόνατα

στις λύπες βάζω χρώματα.

Σκυφτέ πατέρα που πονείς

ταξίμι παίξε της ζωής.

Δείξε μου πού τα βήματα

και πώς περνούν τα κύματα.

Εδώ στον ψεύτικο ντουνιά

μαζί η λύπη κι η χαρά.

Πού πάμε, τι γυρεύουμε

προτού να ‘ρθούμε φεύγουμε.  

Μελοποίηση: Τηλέμαχος Βούλγαρης   

Λαμνοκόποι της σιωπής

Λαμνοκόποι της σιωπής

χαράζουν πορείες με τα απόνερα

της ερημιάς τους.

Παραλλαγές ευφάνταστες στο εύρος των χρωμάτων

λαμποκοπούν στου ορίζοντα το ατέλειωτο γαλάζιο

γίνονται φως κι ανάβουνε σ’ απόμακρα ακρογιάλια

για να ζεσταίνουν ναυαγούς που απόμειναν μονάχοι. 

Το ποίημα συμπεριλαμβάνεται στη ΝΕΑ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2021     

Αφήνομαι

Αφήνομαι

σ’ ένα ηφαίστειο ηδονής

σε μια θύελλα που θεριεύει τη φλόγα

σε μια θάλασσα που με πάει μακρυά

στα πέρατα τα άγνωστα

του κόκκινου πάθους,

στων χρωμάτων το άγγισμα

στου φιλιού σου τη δίνη

στων χειλιών σου την ίριδα

στων ματιών σου το χάδι.

Απροσδόκητε έρωτα

μ’ ένα νεύμα ταράζεις

της καρδιάς το στερέωμα

σαν ριπή μέσ’ στη νύχτα.

Αφήνομαι

στην αιχμή του βέλους

μια κηλίδα που έσταξε

τη ζωή να ποτίσει.