Αφήνομαι

Αφήνομαι

σ’ ένα ηφαίστειο ηδονής

σε μια θύελλα που θεριεύει τη φλόγα

σε μια θάλασσα που με πάει μακρυά

στα πέρατα τα άγνωστα

του κόκκινου πάθους,

στων χρωμάτων το άγγισμα

στου φιλιού σου τη δίνη

στων χειλιών σου την ίριδα

στων ματιών σου το χάδι.

Απροσδόκητε έρωτα

μ’ ένα νεύμα ταράζεις

της καρδιάς το στερέωμα

σαν ριπή μέσ’ στη νύχτα.

Αφήνομαι

στην αιχμή του βέλους

μια κηλίδα που έσταξε

τη ζωή να ποτίσει.