ΟΙ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

 

Οι αλυσίδες της ψυχής

σφιχτά δεμένους μας κρατάνε
και των φτερών το πέταγμα
κάθε στιγμή αναβάλλουν.
Καυτές ανάσες άπραγες
απ’ τον αέρα ξεχασμένες
αδυνατούν στη θέληση
στον κεραυνό δειλιάζουν. 
Μάτια τυφλά δε χαίρονται
την ομορφιά του ήλιου,
πηγής νερό δε γεύονται
τα σφαλισμένα χείλη.
Αλήθειες ασυγκράτητες
κοιτάνε μέσ’ στο φόβο
σαν χέρια ακατανίκητα
απ’ τα δεσμά ξεφεύγουν.    


Ζωγραφική με soft pastels: Έλενα Κανδηλάκη

  Είμαι   Είμαι λουλούδι του αγρού πίνω βροχή του ουρανού. Είμαι πουλί στα σκοτεινά φύλλο αφημένο στο βοριά.      Ένα κι ένα κ...