Ακροστιχίδα

Γαίας χρώμα καθοριστικό

Αναγνωρίσιμο στο σκότος του Χάους

Λαμπερό σε θάλασσα και ουρανό

Αλάτι, σύννεφο και πάγος

Ζωής νερό αρχέγονο

Ιαματικό κοίταγμα, κατευνασμός του φόβου

Ομφάλιο αγκάλιασμα μητρικής συντροφικότητας 

Ο ΚΩΣΤΑΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

Ο Κωστάκης γράφει ποίημα μέρες τώρα και καιρό

το παλεύει πέρα-δώθε, από ‘κει και από ‘δω

μία χάνεται το μέτρο, μια ξεχνάει το ρυθμό

μια η ρίμα δεν ταιριάζει και παιδεύει το μυαλό.

Κι έλεγε ότι θα είναι τόσο εύκολο να πει

ό,τι σκέφτεται με στίχους που θα γράψει στο χαρτί,

αν διαβάζεις το βιβλίο σαν νεράκι που κυλά

αν θελήσεις για να γράψεις το μολύβι σου κολλά.

Μα το έχει βάλει πείσμα και το έχει για σκοπό

να τελειώσει μία μέρα το τραγούδι του αυτό.

Ξέρει πως το καταφέρνεις ό,τι θες πραγματικά

όσο δύσκολο κι αν είναι η καρδιά σου θα νικά.   


  από τη συλλογή ΟΥΡΆ ΑΠΟ ΠΑΓΩΝΙ ( ποιήματα για παιδιά ) 
https://ouraapopagoni.blogspot.com/2018/01/blog-post_83.html

ΑΠΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Η ΑΡΧΗ

Απά στο τέλος η αρχή, απά στο γέλιο δάκρυ

και ετσιδά είναι παντού η Πλάση απ’ άκρη σ’ άκρη.   

  από τη συλλογή ΜΕ ΤΩΝ ΛΕΞΩΝ ΤΣΙ ΜΑΤΙΣΈΣ ( μαντινάδες ) 
https://metonlexontismatises.blogspot.com/2018/01/blog-post_76.html

ΑΣΤΡΑΠΗ

Απ’ το σκοτίδι έρχεσαι κι εκεί ξαναγυρίζεις

σαν αστραπή πάνω στη Γη για μια στιγμή φωτίζεις.  

   από τη συλλογή  ΜΕ ΤΩΝ ΛΕΞΩΝ ΤΣΙ ΜΑΤΙΣΈΣ ( μαντινάδες ) 
https://metonlexontismatises.blogspot.com/2018/01/blog-post_79.html