Ανώνυμο ΙΙ

 

Η ζωή είναι μισή

ατελής
μα όσο μικρή κι αν είναι
αξίζει να τη ζήσουμε
με όλες μας τις αισθήσεις
με κάθε βασανισμένο κύτταρο.
Τυχαία ύπαρξη μοναδική
μέσα της το όλα και το τίποτα
το πάντα και το ποτέ
το μηδέν κι η απεραντοσύνη
θεοί και διάβολοι στην ίδια ψυχή.  
Ανίδεη ανάσα κοσμική
σε φοβισμένο αίμα και θνητό
που κυλά ανεξέλεγκτα
στους καταρράκτες του Χρόνου.
Ανεπίστρεπτες ροές εκβάλουν
σε απρόβλεπτα συμπεράσματα,
οι παλιοί ορίζοντες αφανίζονται
στους πυρήνες έφηβων Ήλιων,
νεογέννητο κλάμα καινούριου σύμπαντος
αντηχεί στου Απείρου τα σπλάχνα.     

                                                        Δεκέμβρης     Με ένα κρύο φιλί αποχαιρετάς το φθινόπωρο του χειμώνα την πόρτα ...