ΠΑΙΔΙ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ

 

Ήλιε μου έλα στα μαλλιά να με αγγίξεις

κορμί ανίδεο φοβάται και ριγά, 

ψυχή τυφλή που αφουγκράζεται το σύμπαν

και ζητιανεύει της Αλήθειας το φιλί. 

Παιδί των άστρων που δεν πρόλαβε να μάθει

στου φεγγαριού την άκρη ξέμεινε δίχως να μεγαλώσει

προτού γεράσει πέθανε, δεν ένιωσε το φως

προτού γελάσει έκλαψε, προτού να ζήσει σβήνει.

Ήλιε μου έλα στα μαλλιά να με αγγίξεις

και άνοιξε τα μάτια μου ξανά απ’ την αρχή.      

 

Πόσο όμορφο είναι   

 

Πόσο όμορφο είναι

ν’ ακούς τον ήχο των φτερών τη χαραυγή

πόσο όμορφο είναι

το φως του ήλιου να γυαλίζει στην πηγή,

η γλυκιά ευωδιά του υάκινθου

και τα στάχυα που γέρνουν με χάρη

μέσ’ στη νύχτα των άστρων λαμπύρισμα

φωτεινό να κοιτώ το φεγγάρι. 

Πόσο όμορφο είναι

στο πρόσωπό μου η βροχή να ακουμπά

πόσο όμορφο είναι

αυτό το κύμα που χορεύει στ’ ανοιχτά,

τα πουλιά να φιλιούνται στον άνεμο

πεταλούδες να ζούνε ακόμα

των ερώτων να καίνε σκιρτήματα

να ψηλώνουν τα δέντρα στο χώμα. 

Πόσο ακριβή

είναι η ζωή!

Πόσο ακριβή

είναι η ζωή!   

   

 *Εμπνευσμένο από το παραμύθι του Όσκαρ Ουάιλντ «Το Ρόδον και η Αηδών»