Γκρίζος χειμώνας





Κοιμάμαι
στα κατωσέντονα της ήττας
δακρύζω
σε μια ζωή σακατεμένη
φοβάμαι
μέσ’ στα απόνερα της νύχτας
πασχίζω
μη χάσω ό,τι απομένει.



Θυμάμαι
κάποιων ερώτων καλοκαίρια
μαζεύω
τις μαραμένες ανεμώνες
λυπάμαι
τα πεθαμένα πεφταστέρια
σμιλεύω
της ερημιάς γκρίζους χειμώνες. 

  Ανώνυμο ΙΙ   Η ζωή είναι μισή ατελής μα όσο μικρή κι αν είναι αξίζει να τη ζήσουμε με όλες μας τις αισθήσεις με κάθε βασανισ...