ΟΣΤΡΑΚΟ
Γράψε αν μπορείς στο τελευταίο σου όστρακο
τη
μέρα τ’ όνομα τον τόπο
και
ρίξε το στη θάλασσα για να βουλιάξει
( Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ )
Μη σε τρομάζουν οι φουρτούνες
να αντλείς το δίδαγμά τους.
Μετά από κάθε δυσκολία
γίνεσαι πιο δυνατός
όταν την ξεπερνάς,
φεύγει ο καιρός
τη θυμάσαι και σου φαίνεται
τόσο ασήμαντη, τόσο μικρή
κι όμως τότε
φάνταζε γιγαντιαία.
Η ζωή είναι μια θάλασσα
άλλοτε γαληνεμένη
με τα νερά της να χαϊδεύουν απαλά
το φόβο της ψυχής σου
κι άλλοτε πάλι
οργισμένη σαν κακός δαίμονας
σε καταπίνει με ένα της κύμα
και αναδύονται από το βυθό
οι θεϊκές
άγνωστες δυνάμεις
του εαυτού σου.
Στη θάλασσα της ζωής
ρίξε τα όστρακα της σκέψης σου,
όταν θα έχεις πια φύγει
για εκεί που ο χρόνος δε μετράει
μερικά απ’αυτά
μπορεί να βγουν σε κάποια αμμουδιά
και κάποιος να σε θυμηθεί.
Ζεις αιώνια
όταν σε θυμούνται.
Η ζωή είναι ένα ταξίδι
χωρίς να ξέρεις πού θα σε βγάλει
το επόμενο κύμα.
Ταξιδεύεις από λιμάνι σε λιμάνι
άλλο είναι μικρό
άλλο μεγάλο
άλλο ήσυχο και φιλόξενο
άλλο επικίνδυνο και βρώμικο.
Κάθε συνάντηση
έχει και έναν αποχαιρετισμό
ίσως διότι
ο προορισμός είναι το ταξίδι.
Τίποτε δε θα πάρεις μαζί σου
θα πας γυμνός όπως ήρθες,
γυμνός και μόνος
στο τέλος της αβεβαιότητας.
Τίποτε δε θα σε θυμίζει πια
εκτός, ίσως,
από ένα όστρακο
σε κάποια αμμουδιά
της αιωνιότητας.
Φωτογραφία ( Φούρνοι Κορσεών ): Γιώργος Ι. Μαρούσης