ΧΡΟΝΟΣ 

Πατέρα Ήλιε

πώς να είναι ο Χρόνος

σε άλλους Ήλιους;

Ένα ποδήλατο ταλαντεύεται

στα χαλίκια της σκέψης μου,

αναταράζει της ψυχής μου το έδαφος

στο ανηφόρι της Αλήθειας.

Υποκειμενική η μέτρηση

του Χρόνου

είναι άλλος εδώ και διαφορετικός αλλού,

πάντοτε ήρεμος και ανεπηρέαστος

απ’ ό,τι συμβαίνει μέσα του.

Στην ανάσα του

πάλλομαι σαν έλασμα φυσαρμόνικας

το ατέρμονο πέρασμα του

επίπτωση στο σώμα μου.

Η νιότη πέρασε σαν γρήγορη νότα

που ακούστηκε μόνο μια φορά,

το γήρας όσο κι αν αργήσει

όσες εμπειρίες κι αν έχει

δε θα αρκέσει για να δώσει απαντήσεις

και η Σοφία θα αναβάλετε και θα μεταδίδεται 

στην επόμενη νιότη, στο επόμενο γήρας.

Εκείνος θα συνεχίσει να κυλά

πάντοτε ήρεμος και ανεπηρέαστος

απ’ ό,τι συμβαίνει μέσα του.

Παλιές νοσταλγίες πέφτουν σαν άστρα

απ’ τον ουρανό της μνήμης μου,

στιγμές μελλοντικές αναρωτιούνται

για την ύπαρξή τους

κι ανάμεσα το παρόν

αναλαμπή που χάθηκε

στο μικρόκοσμο του Κόσμου.