Άδοτα φιλιά
Άδοτα φιλιά
ξενυχτούν
στης ερημιάς τα σκοτάδια
αρπάζουν τα
μαλλιά της λήθης
μήπως
μπορέσουν να σωθούν
να
ξεχαστούν
στον πάτο
του άδειου ποτηριού
να
εξαγνιστούν
στο
τελευταίο δάκρυ
πριν από το
άγγισμα
της πρωινής
αχτίδας.
Γεννήθηκα το 1972 στους Φούρνους Κορσεών, όπου μεγάλωσα και τελείωσα το λύκειο. Από το 1991 διαμένω μόνιμα στον Πειραιά. Η ενασχόλησή μου με τη γραφή, προς το παρόν δεν έχει εκδοθεί σε έντυπη μορφή και το κύριο μέρος της είναι συγκεντρωμένο σε τρεις ποιητικές συλλογές, μία γενική και δύο θεματικές: ΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ( ποιήματα 1997-2017 ) / ΟΥΡΆ ΑΠΟ ΠΑΓΩΝΙ ( ποιήματα για παιδιά ) / ΜΕ ΤΩΝ ΛΕΞΩΝ ΤΣΙ ΜΑΤΙΣΈΣ ( μαντινάδες )
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Είμαι Είμαι λουλούδι του αγρού πίνω βροχή του ουρανού. Είμαι πουλί στα σκοτεινά φύλλο αφημένο στο βοριά. Ένα κι ένα κ...
-
ΕΔΩ ΑΠ’ ΕΞΩ Εδώ απ’ έξω η μοναχικότητα είναι ελευθερία η ελευθερία τρομοκρατεί σαν όνειρο που δεν ξύπνησε ακόμη και πετά α...
-
Οι νεκροί δε φοβούνται την αλήθεια Οι νεκροί δε φοβούνται την αλήθεια δεν έχουν δάκρυ για να την πλύνουν δεν έχουν πόνο να τη σκ...
-
ΘΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΩ Θα αντισταθώ θα γελάω κάτω από τα σύννεφα της θλίψης θα τραγουδώ πάνω απ’ τα νεκρά λουλούδια θα καλωσορίζω τον πό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου