ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ΜΑΣ

 

Αποκαΐδια στην ποδιά του Χρόνου

οι μέρες της νιότης μας
σκόρπισαν στο πρώτο τίναγμα.
Διαβατάρικα πουλιά που έχασαν την άνοιξη
απ’ του χειμώνα τις κορφές αγναντεύουν
ηλιόλουστα σκιρτήματα αλλοτινών ερώτων.
Παραδομένες στις ρυτίδες του καιρού
άλλες στεριές και θάλασσες γνωρίζουν
σε άλλα μέρη ταξιδεύουν πια
κι η πρώτη τους πατρίδα γη χαμένη
σε χάρτες βυθισμένους στα κοράλλια
περασμένων ναυαγίων.
Αποκαΐδια στη φωτιά του Χρόνου
οι μέρες της νιότης μας
μιας εποχής τη φλόγα να θυμίζουν.    

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

  Αναλαμπή   Μία μέρα ένα ποτάμι μου ‘πε ο πόνος σου θα γιάνει αν κυλήσεις μέσ’ στο Χρόνο όπως το νερό.   Ένα σύννεφο από πέρα ...