Οι νεκροί δε φοβούνται την αλήθεια

 

Οι νεκροί δε φοβούνται την αλήθεια

δεν έχουν δάκρυ για να την πλύνουν
δεν έχουν πόνο να τη σκεπάσουν
δεν έχουν μνήμη να την αλλάξουν. 
Γυμνοί κι ανέστιοι περιδιαβαίνουν
στα αξημέρωτα του Χρόνου
πετούν ελεύθερα εξαγνισμένοι
στον ορίζοντα του πάντα.
Τα χτεσινά φεγγάρια λησμονημένα
οι φόβοι νικημένοι καίγονται στο στερέωμα
το αίμα στέγνωσε στο άυλο παρόν
εξατμίστηκε η προσμονή στο μονότονο άπειρο
κι ο χτύπος της καρδιάς ανώφελος ήχος
στα βάθη του παρελθόντος.
Χάος αδίστακτο το φως λυτρώνει
τα αναπάντητα μορφή δεν έχουν,
ζωή και θάνατος συνυπάρχουν σε μια προσευχή
ανάμεσα στα μάτια αντικρουόμενων Ήλιων.     

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

  Είμαι   Είμαι λουλούδι του αγρού πίνω βροχή του ουρανού. Είμαι πουλί στα σκοτεινά φύλλο αφημένο στο βοριά.      Ένα κι ένα κ...