Εαρινή ουτοπία

 

Ξημέρωσε καινούριος ήλιος

σε αλλιώτικο ουρανό, 
ολόχρυσες αχτίδες
χαϊδεύουν την κόμη των βουνών
ντύνουν με πολύχρωμα φιλιά τα νερά που κυλούν
πάνω στης Γης το ηδονικό κορμί.  
Ξεδιψούν τα αποκαμωμένα όνειρα
ξεπλένουν οι πληγές το αθώο τους αίμα
δροσίζονται οι ψυχές στις πηγές της νέας ζωής.  
Περαστικά σύννεφα χαμογελούν στο γαλάζιο ορίζοντα
χαρούμενα πουλιά παιχνιδίζουν στον άνεμο
ανταγωνίζονται τα πέταλα των λουλουδιών
ποιο θα κερδίσει της ομορφιάς το στέμμα.  
Κρίνοι ολόλευκοι τα μάτια των ανθρώπων
και οι καρδιές τους μητέρας αγκαλιά,  
οι θεοί θυσίασαν τους φόβους
τελευταία θυσία
στο βωμό της αγάπης
τραγουδώντας πανανθρώπινες μουσικές
που υψώνονται
σε νεογέννητους αστερισμούς.        

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

  Αναλαμπή   Μία μέρα ένα ποτάμι μου ‘πε ο πόνος σου θα γιάνει αν κυλήσεις μέσ’ στο Χρόνο όπως το νερό.   Ένα σύννεφο από πέρα ...