Απώλεια

  

Πονάει

σαν μαχαιριά στην παλιά πληγή,

κολλάει στο δέρμα

στη μνήμη

ανεξίτηλο στίγμα

να θυμίζει περασμένα χαμόγελα

αλλοτινές χαρές που ξεθώριασαν.

Ακολουθεί τα επόμενα βήματα

σκιά που δεν μπορείς ν’ αποφύγεις

τη σέρνεις ξοπίσω σου

φυσική ακολουθία

μιας συνηθισμένης ύπαρξης.

Δάκρυ και γέλιο εναρμονίζονται μέσα της

σ’ ένα παρελθόν που διδάσκει επώδυνα

του παρόντος τη σημαντικότητα

την ανέγερση μετά από την πτώση,

καθορίζοντας τις μελλοντικές επιλογές.

Ο ερχομός της αναπόφευκτο χτύπημα

το σημάδι για πάντα θα μείνει

να θυμίζει

πως οτιδήποτε έχεις

μπορεί να χαθεί σε μια στιγμή,  

να θυμίζει

το ανίκητο δόρυ του τέλους.