Αυτή η απόκοσμη τρομπέτα

 

Αυτή η απόκοσμη τρομπέτα

βγάζει απ’ τα σπλάχνα της
ουράνιες μελωδίες της ψυχής
ερωτικά σταλάγματα από κόκκινο σταφύλι
λυτρωτικές εξομολογήσεις
του χωρισμού τον πόνο να ξορκίσει
με μουσικές ανήκουστες
με επικίνδυνα ποτά
μεθάνε οι αλγεινές ερινύες
εκστατικά χορεύουν με τη θλίψη
κι η νύχτα εξαγνισμένη από τα δάκρυα
τα αποκαμωμένα μάτια απαλύνει
μ’ ένα ανέλπιδο κρεσέντο
στο φως αναγεννημένου πρωϊνού. 


*Ποιητικό σχόλιο στο τραγούδι «Τελευταίο ποτό με το διάβολο» ( Διάφανα Κρίνα )   

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

  Αναλαμπή   Μία μέρα ένα ποτάμι μου ‘πε ο πόνος σου θα γιάνει αν κυλήσεις μέσ’ στο Χρόνο όπως το νερό.   Ένα σύννεφο από πέρα ...