ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ

γιατί εμείς δεν τραγουδάμε

για να ξεχωρίσουμε, αδερφέ μου, απ’ τον κόσμο

εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο

                ( Γιάννης Ρίτσος )

Σβήνουν τα λόγια απ’ των πράξεων τη γόμα

και λέξεις άδειες μουντζουρώνουν το χαρτί

τα βήματά μας απ’ το νόημα των στίχων

απέχουν όσο δύση και ανατολή. 

Η κυρά Μούσα ντροπιασμένη στο μολύβι

με το φουστάνι της σκισμένο και λερό

κι οι ποιητάδες τη γραφίδα μας βουτάμε

σ’ ένα μελάνι ματαιόδοξο, λειψό. 

Ποίηση δόλια οι υπηρέτες σου σ’ αφήσαν

μόνη και ξένη σ’ ένα σπίτι αδειανό

είπαν θα δώσουν όμως τίποτα δεν είχαν

κι αν χιόνι νιώθεις σ’ έναν κρύο ουρανό

λευκό λουλούδι στην αυλή σου θα φυτέψω

για να κοιτάζει μέσ’ στα μάτια τον καιρό.