Ανώνυμο
 

Δεν προσπαθώ να σε αλλάξω

προσαρμόζομαι σε αυτά που μου δίνεις
και χέρι-χέρι προχωράμε
σε μονοπάτια δύσβατα
σε ανείδωτες θάλασσες.
Τα μυστικά που κρύβεις
δεν ξέρω αν θα τα βρω ποτέ
μα θα σκάβω, εργάτης ακούραστος
και τις πέτρες θα σπάω της Γνώσης
κι όταν το βράδυ με τα χέρια ματωμένα
θα ξαποσταίνω γερμένος στα μάτια σου
θα ακουμπάς τις αλήθειες σου
αμυδρή πληρωμή
για τους κόπους της μέρας.  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

  Πάντα είναι ώρα για ποίηση   Πάντα είναι ώρα για ποίηση πάντα είναι ώρα για λίγη ομορφιά για ένα λουλούδι που λικνίζεται στου αν...