Πάντα είναι ώρα για ποίηση

 

Πάντα είναι ώρα για ποίηση

πάντα είναι ώρα για λίγη ομορφιά

για ένα λουλούδι που λικνίζεται

στου ανέμου τα χάδια

για ένα χρώμα που γεννιέται

στα σπλάχνα δυσεύρετου κοραλλιού.  

Πάντα είναι ώρα για ποίηση

για ένα συγκαταβατικό χαμόγελο

για μια υποστηρικτική αγκαλιά

για ένα συμπονετικό βλέμμα.  

Μέσα στα σκοτάδια της ανθρώπινης έπαρσης

στου διχασμού τις αποπνικτικές παρωπίδες

στης απληστίας τη μεθυστική ζάλη

στα πονηρά διδάγματα πληγωμένων αιώνων

ανάμεσα στους αγκαθωτούς θάμνους του μίσους,

πάντα είναι ώρα για ποίηση

πάντα είναι ώρα

για τα ζωογόνα όνειρα της ελπίδας.      

                          Ανώνυμο

 

Δεν προσπαθώ να σε αλλάξω

προσαρμόζομαι σε αυτά που μου δίνεις

και χέρι-χέρι προχωράμε

σε μονοπάτια δύσβατα

σε ανείδωτες θάλασσες.

Τα μυστικά που κρύβεις

δεν ξέρω αν θα τα βρω ποτέ

μα θα σκάβω, εργάτης ακούραστος

και τις πέτρες θα σπάω της Γνώσης

κι όταν το βράδυ με τα χέρια ματωμένα

θα ξαποσταίνω γερμένος στα μάτια σου

θα ακουμπάς τις αλήθειες σου

αμυδρή πληρωμή

για τους κόπους της μέρας.