ΤΗ ΦΩΝΗ ΜΟΥ ΨΑΧΝΩ

 

Τη φωνή μου ψάχνω

μέσα σε ακατανόητες κραυγές
σε ακαθόριστους αντίλαλους
σε μακρινούς αλαλαγμούς.
Συλλαβές φοβισμένες ψελλίζω δειλά
λέξεις ανείπωτες απ’ της ψυχής τα σκοτάδια
που περιμένουν το φως της ακρόασης.  
Τραγούδια να γίνουν του ανθρώπινου πόνου
να θυμίζουν στο Χρόνο τις θνητές μας στιγμές
να αγκαλιάζουν τους τρόμους
να απαλύνουν τη θλίψη
στο απέραντο αύριο
που σε λίγο θα έρθει.       

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

  Ανώνυμο ΙΙ   Η ζωή είναι μισή ατελής μα όσο μικρή κι αν είναι αξίζει να τη ζήσουμε με όλες μας τις αισθήσεις με κάθε βασανισ...