Βροχή ανέμελη
Στην Αγγελική
Βροχή
ανέμελη σκάβει το χώμα
γλείφει
τους τοίχους, τις ταράτσες, τα κεραμίδια
την
ταλαιπωρημένη άσφαλτο
το
σακατεμένο πεζοδρόμιο,
τα μαλλιά
της κοπέλας που περιμένει στη στάση
το
καθυστερημένο λεωφορείο
( πόσα
λεωφορεία χάσαμε, πόσους άγνωστους προορισμούς )
τις
μοναχικές ράγες που αναπολούν
τα τρένα
που έφυγαν
( πόσα
τρένα δεν προλάβαμε και δε γύρισαν ποτέ )
τα αγέρωχα
φανάρια
που
αναβοσβήνουν ακούραστα
( πόσα
φανάρια αψηφήσαμε
πόσους φάρους δε διαβάσαμε )
τα παιδιά
που σχολάσανε
και τρέχουν
σπίτι γελώντας
( πόσα
παιδιά δε γελάσαν ποτέ
πόσα παιδιά δε γεννήθηκαν ).
Το
λεωφορείο ήρθε επιτέλους!
Η βρεγμένη
κοπέλα θα ξεκουραστεί σε λίγο
μια ζεστή
πετσέτα θα τη στεγνώσει
κι
αποκαμωμένη θα ονειρευτεί.
Κι αυτή η
ανέμελη βροχή
θα
συνεχίσει να μας ξεπλένει
να ποτίζει
τον κήπο μας
για να
ανθίζουν στις ψυχές μας
ιστορίες
του νερού
που θα
ευωδιάζουν στο άπειρο.
Πάντα
ζωογόνα αυτή η βροχή
πάντα
γεννάει νέα χρώματα
νέες
δημιουργίες!
Ποτέ η βροχή δεν είναι ανέμελη..πέφτει για κάποιο σκοπό,έτσι θαρρώ εγώ..γεννάει χρώματα και μνήμες..ίσως νοτίζει τις ψυχές μας,καθώς νοτίζει το χώμα το εντός..ποτέ η βροχή δεν πέφτει αθώα,υπηρετεί,κι όταν ακόμα είναι ''κίτρινη'',βάφει με χρώματα τη Γη.. με αγάπη η φίλη σου Σοφία..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα στη Φύση έχουν το σκοπό τους, συμφωνώ. Σ' ευχαριστώ πολύ Σοφία.
Διαγραφή