Το τσίμπημα του φιδιού

 

Μουδιάζει το σώμα

εξασθενεί
λίγα βήματα ακόμη
τα τελευταία
μικρή η απόσταση ως το χαμό
σε λίγο το μυαλό θα θολώσει
θα στέκεις ακίνητος
ανήμπορο θύμα
δε θα νιώσεις ποτέ
το επερχόμενο τέλος.  
Λίγο πριν τις έσχατες ανάσες
το φίδι θα ανοίξει το στόμα
θα αρχίσει να σε καταπίνει
απ’ το κεφάλι πρώτα
μέχρι που ολόκληρος θα κολυμπάς
στα οξέα του στομαχιού του.
Αχόρταγος αρουραίος
που δεν προνόησες να το αποφύγεις
να του κόψεις το λαιμό, 
αχόρταγος αρουραίος
που ροκάνισες αλόγιστα
τις ελπίδες της ζωής σου
κι άφησες το ύπουλο φίδι
να σε κατασπαράξει ζωντανό
και σένα και τα παιδιά σου
και τα παιδιά των παιδιών σου. 
Θηράματα εσαεί
το δηλητήριο θα ρέει στο αίμα
εις τους αιώνες των αιώνων.      

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

  Αναλαμπή   Μία μέρα ένα ποτάμι μου ‘πε ο πόνος σου θα γιάνει αν κυλήσεις μέσ’ στο Χρόνο όπως το νερό.   Ένα σύννεφο από πέρα ...