Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ  

 

ας αφήσουμε τα παιδιά να μεγαλώσουν

ας μάθουμε απ’ το γέλιο τους

 

 

 

Το γαλάζιο έγινε κόκκινο

ο ουρανός έγινε χώμα

το φως έγινε σκοτάδι.

Βάλαμε στη Σκέψη παρωπίδες

και τυφλοί σερνόμαστε στη λάσπη.

Μας βλέπουν τα πλάσματα του Χάους

χωρίς αιδώ να σκοτωνόμαστε

χωρίς αιδώ να αυτοκαταστρεφόμαστε

χωρίς αιδώ…  

Κάναμε τον παράδεισο κόλαση

θάψαμε την αγάπη στη ματαιοδοξία της έπαρσης

σπαταλήσαμε το άγγισμα του Ήλιου

κι έγινε θεός μας το έρεβος. 

Είμαστε η χαμένη ευκαιρία της ζωής

η λαβωμένη ελπίδα της Γνώσης

το παιδί που δε μεγάλωσε ποτέ

ο νεκρός που δεν αναστήθηκε

το νερό που εξατμίστηκε

προτού γεννηθεί ο σπόρος.  

Είμαστε η χαμένη ευκαιρία της ζωής

είμαστε η ντροπή του σύμπαντος.