ΕΙΜΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

 

Είμαι ο άνεμος

τις πεδιάδες χαϊδεύω

τα δέντρα τα βουνά.

Τα κύματα σηκώνω στο θυμό μου,

το οξυγόνο μου χαρίζω

η άμοιρη ζωή να συνεχίσει

κι άλλοτε χάνομαι

και δεν υπάρχω πουθενά

στης νηνεμίας την ασάλευτη γαλήνη.

Είμαι το νερό

σμιλεύω την πέτρα με τα δάχτυλα του Χρόνου

αυλακώνω το χώμα με τα νύχια της βροχής

ποτάμια ασταμάτητα τη θάλασσα να θρέψουν,

τα πλάσματα της Γης να ξεδιψάσουν

κι άλλοτε χάνομαι

και άνυδρα πεθαίνουν.

Είμαι το φως

το άλλο μισό του σκοταδιού. 

Τα πέταλα φιλώ για να βλαστήσουν

καινούρια χρώματα στο αύριο να δώσουν,

τα κύτταρα ζεσταίνω τους χειμώνες.

Νέους ορίζοντες ανοίγω

να πετάξει η Γνώση ελεύθερη

τα φτερά της να απλώσει

κι άλλοτε χάνομαι

κι όλα τυφλά παγώνουν. 

Είμαι ο άνθρωπος

νερό και φως σε ένα σύμπαν που σπαράζει

ο αέρας της ανάσας που τελειώνει,

ρέει στο αίμα μου η μέρα και η νύχτα

δεν ωφελεί ένα απ’ τα δύο να διαλέξω

μοιραία συνύπαρξη μέσα στο ίδιο σώμα

ζωή και θάνατος στην ίδια αγκαλιά.       

 

ΥΠΑΡΧΩ

 

Υπάρχω

στις σιωπές του νερού

στο άγγισμα του φεγγαριού

στα καταπράσινα λιβάδια του Απρίλη.

Μέσα στα όνειρα σβησμένων αστεριών

μέσα στα κύτταρα των ψεύτικων καιρών

και στων πουλιών το πέταγμα

όταν γυρίζουνε κατάκοπα το δείλι. 

Υπάρχω

μέσ’ στο λυγμό της σιωπής

στο έλεος της προσμονής

μέσ’ στον ορίζοντα κουκκίδα αναμμένη. 

Καίει τα σπλάχνα μου το δάκρυ των θεών

στάλα η σάρκα μου θλιμμένων ουρανών

και η ελπίδα ξέμεινε

μέσα στα άδυτα της θέλησης χαμένη.        

 

ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

 

Ψιχάλες βροχής οι αλήθειες

τους άνυδρους σπόρους δροσίζουν

της Γνώσης ανθοί να φυτρώσουν

το χρώμα στον κόσμο να δώσουν. 

Τους άνυδρους σπόρους δροσίζουν

σε πάλλευκα νέφη πετάνε

του ήλιου τα χείλη αγγίζουν

και πάλι στο χώμα γυρίζουν.

Σε πάλλευκα νέφη πετάνε

φωτίζουν του Χρόνου σκοτάδια

σε τόπους παράξενους πάνε

για μέρες καινούριες μιλάνε.

Φωτίζουν του Χρόνου σκοτάδια

της μνήμης μοιραίοι προφήτες

διαβάζουν των άστρων σημάδια

φεγγάρια που κλαίνε τα βράδια.

Της μνήμης μοιραίοι προφήτες

το φόβο μας να συντροφεύουν

το πρόσωπο να χαϊδεύουν

ψιχάλες βροχής οι αλήθειες.