Ανείδωτο φως
Ανείδωτο φως
μέσ’ στην
ψυχή μου σε νιώθω
αόρατο,
ελπιδοφόρο
να
αγναντεύεις τις λύπες
φάρος
ανάμεσα σε στιγμές
τις δειλές πορείες
να φέγγεις.
Στου φόβου
τη σκοτεινή κραυγή
είσαι εκεί
κι ας μη σε βλέπω
χάδι
ανέγγιχτο, παρθένο
τον πόνο
της πληγής ν’ αντέξω.
Σε
πρωτοϊδωμένο ουρανό
τ’ άσπρο
σου φως θε να με λούσει
στο βλέφαρο
γλυκιάς ανατολής
αποκαμωμένη
η πνοή να γαληνέψει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου