Τα γεράκια του Νήριτου

 

Τα γεράκια του Νήριτου

με φτερά λεπίδες χαρακώνουν τον άνεμο
στέκονται ακίνητα στην εσχατιά του
κι ατενίζουν τον κόσμο πάνω απ’ τις ψηλές κορφές
σαν κουκκίδες του ουρανού
που δίνουν έμφαση στο γαλάζιο.
Πόσο μικρά όλα εκεί κάτω
αθέατα τα προβλήματα των υπάρξεων
ανύπαρκτα τα υψηλότερα νοήματα
ασήμαντες οι αιωνόβιες θεωρίες.
Κι άξαφνα εκεί στα χαμηλά
μια ελάχιστη κίνηση πυροδοτεί
αρχέγονα ένστικτα της επιβίωσης
κι αρχίζουν την ιλιγγιώδη, κατακόρυφη πτώση
από την άκρη του Ήλιου στα χώματα της Γης
που θα φέρει την αναγκαία γεύση της επιτυχίας
ή την επικίνδυνη εξέλιξη της αποτυχίας
και θα ορίσει τη διαφορά
ανάμεσα στο σήμερα και στο αύριο.
Κυνηγός και θήραμα
στην αέναη μάχη της Φύσης
ακροβατούν στον αβέβαιο ορίζοντα,
χωρίς να ξέρουν την κατάληξη
στην αμφίρροπη πάλη
στο θαύμα της ζωής.   

 
*Νήριτος: Το όρος Νήριτος, το Νήριτον κατά τον Όμηρο, με το ψηλότερο βουνό της Ιθάκης.

Φωτογραφία ( κορφή του όρους Νήϊον στον οικισμό Φρίκες, το ομηρικό Ρείθρον, Ιθάκη ): Ντίνος Ι. Γλαρός     



 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

  Αναλαμπή   Μία μέρα ένα ποτάμι μου ‘πε ο πόνος σου θα γιάνει αν κυλήσεις μέσ’ στο Χρόνο όπως το νερό.   Ένα σύννεφο από πέρα ...