Τα τείχη της ντροπής



Το τείχος της ντροπής θυμάμαι
όπως και τόσα άλλα τείχη
ορατά κι αόρατα
που υψώνονται ανάμεσα
στις καρδιές των ανθρώπων…


Αχ! λευτεριά πολυπόθητη
κηλίδες αίματος πολλές
λερώνουν τ’ άσπρο σου φουστάνι
κι εσύ σκυφτή και πληγωμένη
θυσία μάταιη
στη λάσπη ξεθωριάζεις.   


9 Νοέμβρη 2019 


από τη συλλογή ΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ( ποιήματα 1997-2017 )

https://stispoiisistinakri.blogspot.com/2019/12/blog-post_56.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

  Όπως θα έλεγαν οι ποιητές   Όπως θα έλεγαν οι ποιητές μαύρα κοράκια ξεχύνονται από γκρίζα νεφελώματα κόκκινη βροχή σταλάζει από τα μ...