Εμπειρία

Φίλη καλή και μακρυσμένη

λουλούδι άκοπο σε δύσβατη κορφή

πουλί αγέρωχο με τα μεγάλα τα φτερά

σκιά του ορίζοντα στο νύχτωμα της μέρας

πάντα στο τέλος έρχεσαι

σαν αποκαλυπτική αυλαία φανερώνεις

το νόημα που ήταν μπλεγμένο

μέσ’ στης Αλήθειας τα μαλλιά.

Γερόντισσα σκυφτή, καλοσυνάτη

με τις κουβέντες σου απλές και μετρημένες

καλησπερίζεις στην αυλή σου τους φτωχούς

νερό κερνάς τους κουρασμένους στρατολάτες.

Ηλιοβασίλεμα διαφωτιστικό

φιλί της Γνώσης στο στερνό μας το αντίο

ήρθες αργά σαν ένα άστρο που βουτά

και που δεν πρόλαβε

το φως του να μας δείξει.  

Το ποίημα συμπεριλαμβάνεται στην ανθολογία: 

"ΝΕΑ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2020"