ΨΙΧΑΛΕΣ ΑΔΕΣΠΟΤΕΣ




Ψιχάλες αδέσποτες
του ουρανού αδύναμες υπάρξεις
την τύχη τους ορίζει
το συναπάντημα των ανέμων
της στιγμής το φύσημα.
Ταξιδεύουν αδέξια
μέσ’ στο Χρόνο τρεκλίζοντας
στα βουνά σκοντάφτουν
και στου ήλιου το χάδι.
Παγωμένα δάκρυα
απ’ των συννέφων τα βλέφαρα
ποτίζουν τις ξεραμένες ελπίδες
να γεννηθούν νέες πνοές
νέα χρώματα.
Ψιχάλες αδέσποτες
κατακλείδες κρυστάλλινες
αφήνουν αχνές δημιουργίες
στο τελευταίο τους τρέμουλο. 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

  Αναλαμπή   Μία μέρα ένα ποτάμι μου ‘πε ο πόνος σου θα γιάνει αν κυλήσεις μέσ’ στο Χρόνο όπως το νερό.   Ένα σύννεφο από πέρα ...