ΦΩΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΣΚΟΤΕΙΝΟ

Φως της ψυχής μου σκοτεινό
κουρνιάζει μέσα μου για χρόνια
κι άξαφνα ρίχνει σε ανύποπτη στιγμή
μια λάμψη τόσο δυνατή που με τρομάζει.
Δαίμονες βγαίνουν απ’ τα άδυτα του Νου
παιδιά αυτόνομα απ’ τη δική μου σάρκα
θα τα γνωρίσω, θα τα μάθω ή ποτέ
δε θα προλάβω να τα δω τα μυστικά τους;

Χαμένη ενέργεια πού πας,
πού καταλήγεις μέσ’ στην άβυσσο του χρόνου;
Αφού δεν ξύπνησες σ’αυτό που λέω ζωή
χάνεσαι, άραγε, προτού να ζήσεις;

Γνώση άγνωστη μ’ αφήνει να διψώ
και λίγο – λίγο τις σταγόνες της μου δίνει
που κάθε μία την πληρώνω ακριβά.
Πολλά κερδίζεις, απ’ το δύσκολο το δρόμο.

Αχ, ανθρωπάκι τι ζητάς
σ’αυτό το θαύμα που γύρω σου συμβαίνει;
Αν καταλάβεις πόσο είσαι μικρός
τότε θα βρεις τα πιο μεγάλα.

Ντίνος Ι. Γλαρός

Απρίλης – Μάης 2005

από τη συλλογή ΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ (ποιήματα 1997-2017)
https://stispoiisistinakri.blogspot.com/2018/01/blog-post_45.html

Σχέδιο : Αγγελική Φλυτζάνη