ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΤΟ ΧΑΔΙ

Κλείνω τα βλέφαρα στου έρωτα το χάδι

άγγισμα λαίμαργο ταράζει το κορμί, 

σκέψη που έρχεται στον ύπνο σου το βράδυ

και αντιστέκεται στου χρόνου τη ροή. 

Στάζουν τα λόγια σου στη λίμνη της καρδιάς μου

κύκνοι απλώνουν τα ολόλευκα φτερά

και φτερουγίζουν στις γωνιές της μοναξιάς μου

ψίθυροι λάγνοι και τραγούδια θαλερά.

Κι αν είναι μία μέσ’ στο άπειρο στιγμούλα

μία ανάμνηση θολή που μας κοιτά

ένα καθόλου στου για πάντα τη σκιά

κάθε ανάσα θα τη ζήσω ως το τέλος

μέσα στα κύτταρα θα νιώσω τη φωτιά

και θ’ αγκαλιάσω με το αίμα μου το βέλος.