ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΣΗ ΖΩΗΣ
Το μονοπάτι
τση ζωής δεν είν’ πολύ μεγάλο
ώσπου να τη
γνωρίσουμε παένουμε στο άλλο.
από τη συλλογή ΜΕ ΤΩΝ ΛΕΞΩΝ ΤΣΙ ΜΑΤΙΣΈΣ ( μαντινάδες )
Γεννήθηκα το 1972 στους Φούρνους Κορσεών, όπου μεγάλωσα και τελείωσα το λύκειο. Από το 1991 διαμένω μόνιμα στον Πειραιά. Η ενασχόλησή μου με τη γραφή, προς το παρόν δεν έχει εκδοθεί σε έντυπη μορφή και το κύριο μέρος της είναι συγκεντρωμένο σε τρεις ποιητικές συλλογές, μία γενική και δύο θεματικές: ΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ( ποιήματα 1997-2017 ) / ΟΥΡΆ ΑΠΟ ΠΑΓΩΝΙ ( ποιήματα για παιδιά ) / ΜΕ ΤΩΝ ΛΕΞΩΝ ΤΣΙ ΜΑΤΙΣΈΣ ( μαντινάδες )
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Όπως θα έλεγαν οι ποιητές Όπως θα έλεγαν οι ποιητές μαύρα κοράκια ξεχύνονται από γκρίζα νεφελώματα κόκκινη βροχή σταλάζει από τα μ...
-
Βροχή ανέμελη Στην Αγγελική Βροχή ανέμελη σκάβει το χώμα γλείφει τους τοίχους, τις ταράτσες, τα κεραμίδια την ταλαιπωρημένη ...
-
ΕΔΩ ΑΠ’ ΕΞΩ Εδώ απ’ έξω η μοναχικότητα είναι ελευθερία η ελευθερία τρομοκρατεί σαν όνειρο που δεν ξύπνησε ακόμη και πετά α...
-
Πάντα είναι ώρα για ποίηση Πάντα είναι ώρα για ποίηση πάντα είναι ώρα για λίγη ομορφιά για ένα λουλούδι που λικνίζεται στου αν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου