ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΑΟΣ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ

 

Στου κόσμου τα τελευταία απομεινάρια

στου Ήλιου την ατελεύτητη σιωπή

τα άστρα αφήνουν χρώματα και σημάδια

να βρίσκεις το δρόμο σ’ άγνωστη εποχή.

Η μέρα που φεύγει όμορφη και σκληρή

το ίδιο θα ‘ναι κι η άλλη που ξεκινάει

ας ήταν μετά τη δύση της ν’ ακουστεί

μπαλάντα μέσα στο Χάος που τραγουδάει.

Μια λάμψη που παραπάτησε στα σκοτάδια

τρεκλίζει δειλά απείθαρχη, σιωπηλή

φωτίζει της ανανέωσης τα πετράδια

πριν έρθει κοντά του τέλους μας η αρχή.

Στα μάκρη παγώνει μόνη της η ψυχή

στο σύμπαν σαν αστερόσκονη προσπερνάει

ας ήταν μετά το τέλος της ν’ ακουστεί

μπαλάντα μέσα στο Χάος που τραγουδάει.

Πεθαίνει πάνω στης κρίσης μας τα ψεγάδια

το χάδι που είναι βάλσαμο στην πληγή,

η μοίρα μάς παίζει όλους ξανά στα ζάρια

και όποιος σωστά ποντάρισε θα σωθεί.

Ανάσα τυφλά γυρεύει επιλογή

πετάει σαν πεταλούδα και ξεψυχάει

ας ήταν με την κορόνα της ν’ ακουστεί

μπαλάντα μέσα στο Χάος που τραγουδάει.

Να δίνει το γέλιο της κι ας θρηνεί

ελπίδα που επιμένει να λαχταράει

ας ήταν από τα χείλη της ν’ ακουστεί

μπαλάντα μέσα στο Χάος που τραγουδάει.    

 

ΑΡΡΩΣΤΟ ΜΙΣΟΣ

 

Άρρωστο μίσος κυλά στις φλέβες μας

αιμορραγούν οι αρτηρίες του Χρόνου

ξεψυχούν αβοήθητες οι κολασμένες ψυχές μας

και ψάχνουν τη σωτηρία σε ύπουλες διδαχές.

Οι πόλεις πεθαίνουν στα σανατόρια των θεών

νοσούν οι αιώνες από ανίατη λέπρα

μολυσμένα μυαλά μεταδίδουν αόρατα καρκινώματα

και τρέφονται από τα σκοτωμένα κορμιά μας.

Τα πουλιά τρομάζουν απ’ τις εκρήξεις των ανθρώπων

τα δέντρα ασφυκτιούν στα σαπισμένα χώματα

ο άνεμος βαριανασαίνει στις αμυχές της ειρήνης

το νερό στερεύει στην πηγή της αγάπης.

Σε ποιο γαλαξία σκουριάζουν οι αλυσίδες του διχασμού;

Σε ποιο σύμπαν κρύβεται η ελπίδα;

Ποιος Ήλιος θα φωτίσει την ύπαρξή μας;   

 

Μάης

 

Ο Μάης ο μαέστρος των πουλιών

της ομορφιάς ο γητευτής κι ο τροβαδούρος

κάθε χρόνο επιμένει με την ακάματη παλέτα του

την πανδαισία των χρωμάτων να μας δείχνει.

Με ευωδιές των λουλουδιών και των καρπών

τα κουρασμένα κορμιά μας ημερεύει

με φωτεινές ριπές των αστεριών

τις φοβισμένες ψυχές μας γαληνεύει.    

 

ΟΙ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

 

Οι αλυσίδες της ψυχής

σφιχτά δεμένους μας κρατάνε

και των φτερών το πέταγμα

κάθε στιγμή αναβάλλουν.

Καυτές ανάσες άπραγες

απ’ τον αέρα ξεχασμένες

αδυνατούν στη θέληση

στον κεραυνό δειλιάζουν. 

Μάτια τυφλά δε χαίρονται

την ομορφιά του ήλιου,

πηγής νερό δε γεύονται

τα σφαλισμένα χείλη.

Αλήθειες ασυγκράτητες

κοιτάνε μέσ’ στο φόβο

σαν χέρια ακατανίκητα

απ’ τα δεσμά ξεφεύγουν.    

Ζωγραφική με soft pastels: Έλενα Κανδηλάκη

 

Παράσταση

 

Εγκλωβισμένα θύματα

στα νύχια ματωμένης καριέρας

γδέρνουν την ψυχή τους

και τα κομμάτια πετάνε

στο αδηφάγο χειροκρότημα.

Η αυλαία ανοίγει

δυνατές μουσικές

εντυπωσιακά σκηνικά

λόγια μεγαλεπήβολα

να σκεπάζουν τις κραυγές

κάτω από τα προσωπεία

και ο χορός ανούσιος

στην πλοκή θλιβερής τραγωδίας.

Οι εποχές υποκρίνονται

μπροστά στο απαράλλαχτο φόντο

και ο χρόνος ανήμπορος να βελτιώσει νοοτροπίες

θεμελιωμένες στο αίμα του

κολλημένες στο δέρμα του

σαν αγιάτρευτη λέπρα.

Μη μιλάς

θα ξυπνήσει το τέρας

θα καταπιεί το λαρύγγι σου

θα σου βγάλει τα μάτια… 

Ανήθικοι δάσκαλοι

διδάσκουν την αδίστακτη εξουσία

την ανθρωποφαγία χωρίς διάλειμμα,

το πιο σημαντικό μάθημα της επιτυχίας

το «ξέρω μα δε μιλώ». 

Και ο θίασος μεγαλώνει¹

σε όλες τις Τέχνες απλώνεται

σε όλες τις εργασίες

μολύνει τις πόλεις μας

καθοδηγεί τα παιδιά μας,

κι εμείς ανίδεοι θεατές

ηρωοποιούμε, θαυμάζουμε, χειροκροτούμε

μεταμφιεσμένα φρικιά

στο τσίρκο του παραλόγου.

  

¹και ο θίασος μεγαλώνει

Ο στίχος είναι από το τραγούδι Welcome to the show του Παύλου Σιδηρόπουλου.

 

Μάρτης

 

Ανακατωμένα τα μαλλιά του Μάρτη

περιπαίζουν τα τελευταία κρύα

τα μαύρα σύννεφα περιγελούν.

Ανάμεσα σε δύο εποχές

αναποφάσιστος ποια να διαλέξει

με το ‘να χέρι λέει αντίο στο χειμώνα

και με το άλλο καλωσορίζει την άνοιξη.

Κι έτσι μπερδεμένος στη φωτιά και τον πάγο

τα χρώματα των λουλουδιών προετοιμάζει

να υποδεχτούν το αρχέγονο φως

το μητρικό νερό της Δημιουργίας

και τον γλυκό αέρα της ζωής. 

 

ΚΥΜΑ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ

 

Κύμα της αυγής

τα μαλλιά θλιμμένης κόρης

λούζει με νερό κι αστέρια

στην πηγή της προσμονής,

βρέχει την άκρη του αβέβαιου ταξιδιού

τις λιγοστές  ανάσες να δροσίσει

στου μαγικού χορού τα βήματα

το φόρεμά της το λευκό να ανεμίσει.   

 

                                     

άνοιξη

 

ρωγμές σιωπής ξεχειλίζουνε λέξεις

μείζονα τραγούδια ανθίζουν στη Φύση

καυτές εξάψεις τα κορμιά ανασταίνουν

άνοιξη

στις κορυφογραμμές του Νου πολύχρωμα φεγγάρια

ανάβλυσμα χαράς από ευωδιαστό πίδακα

διάχυτη αγάπη χωρίς ιδιοτέλεια

άνοιξη

φιλιά στα χείλη από χείλη αγαπημένα

ηδυπάθεια που ρέει σε υγρά χάδια

άνοιξη

ευχή που έγινες πραγματικότητα

όνειρο που έγινες πράξη

άνοιξη                

 

 Η λέξη είναι... - Ντίνος Ι. Γλαρός ( youtube )

Απαγγελία, βίντεο: Βαγγέλης Μαρίνογλου

https://www.youtube.com/watch?v=uwxWkDvj21E&t=4s

Η λέξη είναι…

Επικίνδυνες λέξεις

τρομάζουν τον τόπο

και το χρόνο

αν άκαιρα ή άτοπα

ειπωθούν.

Όμως η λέξη

είναι λέξη

δε γνωρίζει

από τόπους και χρόνους.

Η λέξη είναι

για να ακούγεται…

κι όχι για να εξατμίζεται

σαν άσκοπη αύρα

σε μιας σιωπής

το δειλό καταπέτασμα.

Η λέξη είναι

ουρλιαχτό μέσ’ στο χάος…

σκουριασμένο στιλέτο

στην καρδιά της συνείδησης.

Η λέξη είναι

της ανάγκης το ξύπνημα…

σε αλήθειας νερό

βαφτισμένη

ανθίζει καρπούς

με αγκάθια,

ενοχλεί

το μοιραίο της χάδι

ερινύας μομφή

το φιλί της

αδιάκοπος ρους

η αγάπη της…

 ΑΓΡΥΠΝΙΑ - Ντίνος Ι. Γλαρός ( youtube )

Απαγγελία, βίντεο: Βαγγέλης Μαρίνογλου

https://www.youtube.com/watch?v=e5rGJd6PyKs&t=5s

ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Πάλι με άρπαξε η νύχτα

τα λιμαρισμένα της νύχια

με γδέρνουν

αργά και βασανιστικά

μέχρι το ξημέρωμα.

Χαρακώνει το σώμα της ψυχής μου

στάζουν αλήθειες οι πληγές

σε χώμα κουρασμένο, άγονο

που περιμένει την άνοιξη.

Του φεγγαριού το σινιάλο

ακολουθούν οι αισθήσεις

αιωρούνται παραδομένες

στου μυαλού τον ορίζοντα

στις πορείες των άστρων.

Απεικονίσεις μετέωρες

απ’ τα βάθη του Χάους

αφετηρίες αγέννητες

απ’ της Γνώσης το άπειρο

γαλαξίες ευήλιοι

απ’ το σύμπαν της Σκέψης

αποκάλυψη γίνονται

σε ανθρώπινα χείλη.