άνοιξη

 

ρωγμές σιωπής ξεχειλίζουνε λέξεις
μείζονα τραγούδια ανθίζουν στη Φύση
καυτές εξάψεις τα κορμιά ανασταίνουν
άνοιξη
στις κορυφογραμμές του Νου πολύχρωμα φεγγάρια
ανάβλυσμα χαράς από ευωδιαστό πίδακα
διάχυτη αγάπη χωρίς ιδιοτέλεια
άνοιξη
φιλιά στα χείλη από χείλη αγαπημένα
ηδυπάθεια που ρέει σε υγρά χάδια
άνοιξη
ευχή που έγινες πραγματικότητα
όνειρο που έγινες πράξη
άνοιξη                

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

  Αναλαμπή   Μία μέρα ένα ποτάμι μου ‘πε ο πόνος σου θα γιάνει αν κυλήσεις μέσ’ στο Χρόνο όπως το νερό.   Ένα σύννεφο από πέρα ...